Niektórzy badacze sądzą, że rotunda, z uwagi na swoją formę pochodzi z X lub XI w. Większość badaczy utrzymuje, że powstała ona pod koniec XIII wieku lub na początku XIV w. i jest jednym z ostatnich obiektów romańskich w Polsce. Świadczy o tym wymienienie jej w spisie płacących świętopietrze z 1350/51 r. z dopiskiem ecclesia nova. Tak więc przyjmujemy, że kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela wzniesiony został w XIII w. Posiadał wówczas formę romańskiej rotundy wybudowanej z kamienia łamanego, jak w początkowym okresie stylu romańskiego, podczas gdy budowano już kościoły gotyckie. Nie była ona funkcjonalna, dlatego w 1627 r. rozebrano część ściany i do pozostałej dobudowano od zachodu prostokątną nawę. Pierwotnie rotunda pokryta była gontem.
Schemat rozbudowy kościoła w XVII w. Poniżej okna rotundy.
Powyżej romańskie okna w ścianach rotundy. Okrągłe okienko w prezbiterium z kamiennym maswerkiem. Ściany wykonane kamienia łamanego, ale otwory okienne są bardzo starannie obrobione.